Աշխատութիւնն ամբողջական ուսումնասիրութիւն է` նուիրուած Գարեգին Նժդեհի ստեղծագործութիւնների լեզուին ու ոճին: Կատարուած է փաստական առատ նիւթի հիման վրա, սիրով ու ջերմութեամբ` որպէս երախտիքի ու գնահատանքի խօսք: Առաջին անգամ ընթերցողին են ներկայացուած հեղինակի ճոխ ու յուզառատ լեզուի եւ ոճի աչքի զարնող կողմերը (գրաբարի եւ արեւմտահայերէնի տարրերի գործածութիւն, պատկերաւորման եւ ճարտասանական միջոցներ, կուռ ու մատչելի շարադրանքի եղանակներ): Ցոյց է տրուած, որ դրանք հաւասարապէս առկայ են գիտական, հրապարակախօսական, յուշագրական երկերում, պաշտօնական գրութիւններում, նամակներում, զինուորական կոչերում ու հրամաններում:

Ի տարբերութիւն մամուլի եւ սոցիալական ցանցերի որոշ հրապարակումների, որոնցում կարծես ձգտում են թարգմանել Նժդեհին ժամանակակից լեզուով, փոխում են ուղղագրութիւնը, այստեղ պահպանուած է թէ´ նրա լեզուն, թէ´ աւանդական ուղղագրութիւնը:

Գիրքը նախատեսուած է բանասէրների համար ընդհանրապէս, նժդեհագիտութեան հարցերով զբաղուողների համար` մասնաւորապէս եւ, իհարկէ, բոլոր այն հայերի, որոնց համար թանկ է Գ. Նժդեհի անուան հետ կապուած ցանկացած ուսումնասիրութիւն: