Մենագրության նպատակն է իսպաներենի և հայերենի զուգադրական քննությամբ վեր հանել կենդանիների անուններ պարունակող դարձվածքների ընդհանրություններն ու տարբերությունները երկու լեզուներում։

Մարդիկ շատ մոտ գտնվելով կենդանիներին՝ նրանց հատուկ հատկանիշները վերագրել են միմյանց՝ ստեղծելով դարձվածքներ, որոնք ներթափանցել են լեզու և ստացել են լայն կիրառություն։ Այսօր էլ կենդանիների անվանումներով դարձվածքները շարունակում են լինել դարձվածաբանության ուսումնասիրության առարկան։

Աշխատության մեջ տեղ գտած դրույթները կարող են լայն կիրառություն գտնել իսպաներենի և հայերենի դարձվածաբանության բնագավառին առնչվող տեսական և գործնական խնդիրներով հետաքրքրվող մասնագետների, բուհերի բանասիրական ֆակուլտետների դասախոսների, ասպիրանտների և ուսանողների համար։