ԳՐՔԵՐ
ՀԵՂԻՆԱԿՆԵՐ 
ՋՈՆ ՍԱՀԱԿԻ ԿԻՐԱԿՈՍՅԱՆ
Պատմաբան-միջազգայնագետ,
պատմական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր
Ծնվել է 1929թ. մայիսի 6-ին Երևանում: 1946թ. ընդունվել և 1951-ին ավարտել է ԵՊՀ միջազգային հարաբերությունների ֆակուլտետը: 1951-1954թթ. սովորել է ասպիրանտուրայում՝ սկզբում ԵՊՀ ընդհանուր պատմության ամբիոնում, ապա` ԽՍՀՄ արևելագիտության ինստիտուտում (Մոսկվա): Այստեղ էլ նրան շնորհվել է պատմագիտության թեկնածուի գիտական աստիճան: Գիտական ու մանկավարժական գործունեությանը զուգընթաց 1962-1966թթ. Ջ.Կիրակոսյանն զբաղեցրել է ՀԿԿ Կենտկոմի պրոպագանդայի բաժնի վարիչի տեղակալի, 1966-1969թթ.` ՀԽՍՀ ռադիոհեռուստապետկոմի նախագահի, 1969-1975թթ.` ՀԿԿ Կենտկոմի գիտության և ուսումնական հաստատությունների բաժնի վարիչի, 1975-1985թթ.` ՀԽՍՀ արտաքին գործերի նախարարի պաշտոնները, ընտրվել ՀԽՍՀ VIIIX գումարումների Գերագույն խորհրդի պատգամավոր: 1966 թվականից ՀԿԿ Կենտկոմի անդամ էր:
1965թ. Ջ.Կիրակոսյանը պաշտպանել է դոկտորական ատենախոսություն: 1969թ. նրան շնորհվել է պրոֆեսորի կոչում:
1972թ. նրա աշխատասիրությամբ տպագրվել է «Հայաստանը միջազգային դիվանագիտության և սովետական արտաքին քաղաքականության փաստաթղթերում (1828-1923թթ.)» ժողովածուն: 1978-1980թթ. լույս է տեսել նրա երկհատոր «Բուրժուական դիվանագիտությունը և Հայաստանը» արժեքավոր ուսումնասիրությունը, որի առաջին հատորը թարգմանվել ու տպագրվել է նաև ռուսերեն: Ջ.Կիրակոսյանի գիտական գործունեության պսակը «Երիտթուրքերը պատմության դատաստանի առաջ» հիմնարար մենագրությունն է (Եր., 1982, 1983), որը թարգմանվել է բուլղարերեն և անգլերեն: Այս աշխատության համար հեղինակը հետմահու արժանացել է ՀԽՍՀ Պետական մրցանակի:
1967թ. Ջ.Կիրակոսյանը դասախոսական աշխատանքի է անցել ԵՊՀ ընդհանուր պատմության ամբիոնում: 1979 թվականից մինչև իր անժամանակ մահը նա ղեկավարել է ԵՊՀ արևելագիտության ֆակուլտետի` Արևելքի երկրների պատմության ամբիոնը: 1978թ. մասնակցել է ՄԱԿ-ի 33-րդ նստաշրջանի աշխատանքներին:
1971թ. Ջ.Կիրակոսյանը պարգևատրվել է Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշանով:
Վախճանվել է 1985թ. հունիսի 20-ին Մոսկվայում, թաղված է Երևանում:
պատմական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր
Ծնվել է 1929թ. մայիսի 6-ին Երևանում: 1946թ. ընդունվել և 1951-ին ավարտել է ԵՊՀ միջազգային հարաբերությունների ֆակուլտետը: 1951-1954թթ. սովորել է ասպիրանտուրայում՝ սկզբում ԵՊՀ ընդհանուր պատմության ամբիոնում, ապա` ԽՍՀՄ արևելագիտության ինստիտուտում (Մոսկվա): Այստեղ էլ նրան շնորհվել է պատմագիտության թեկնածուի գիտական աստիճան: Գիտական ու մանկավարժական գործունեությանը զուգընթաց 1962-1966թթ. Ջ.Կիրակոսյանն զբաղեցրել է ՀԿԿ Կենտկոմի պրոպագանդայի բաժնի վարիչի տեղակալի, 1966-1969թթ.` ՀԽՍՀ ռադիոհեռուստապետկոմի նախագահի, 1969-1975թթ.` ՀԿԿ Կենտկոմի գիտության և ուսումնական հաստատությունների բաժնի վարիչի, 1975-1985թթ.` ՀԽՍՀ արտաքին գործերի նախարարի պաշտոնները, ընտրվել ՀԽՍՀ VIIIX գումարումների Գերագույն խորհրդի պատգամավոր: 1966 թվականից ՀԿԿ Կենտկոմի անդամ էր:
1965թ. Ջ.Կիրակոսյանը պաշտպանել է դոկտորական ատենախոսություն: 1969թ. նրան շնորհվել է պրոֆեսորի կոչում:
1972թ. նրա աշխատասիրությամբ տպագրվել է «Հայաստանը միջազգային դիվանագիտության և սովետական արտաքին քաղաքականության փաստաթղթերում (1828-1923թթ.)» ժողովածուն: 1978-1980թթ. լույս է տեսել նրա երկհատոր «Բուրժուական դիվանագիտությունը և Հայաստանը» արժեքավոր ուսումնասիրությունը, որի առաջին հատորը թարգմանվել ու տպագրվել է նաև ռուսերեն: Ջ.Կիրակոսյանի գիտական գործունեության պսակը «Երիտթուրքերը պատմության դատաստանի առաջ» հիմնարար մենագրությունն է (Եր., 1982, 1983), որը թարգմանվել է բուլղարերեն և անգլերեն: Այս աշխատության համար հեղինակը հետմահու արժանացել է ՀԽՍՀ Պետական մրցանակի:
1967թ. Ջ.Կիրակոսյանը դասախոսական աշխատանքի է անցել ԵՊՀ ընդհանուր պատմության ամբիոնում: 1979 թվականից մինչև իր անժամանակ մահը նա ղեկավարել է ԵՊՀ արևելագիտության ֆակուլտետի` Արևելքի երկրների պատմության ամբիոնը: 1978թ. մասնակցել է ՄԱԿ-ի 33-րդ նստաշրջանի աշխատանքներին:
1971թ. Ջ.Կիրակոսյանը պարգևատրվել է Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշանով:
Վախճանվել է 1985թ. հունիսի 20-ին Մոսկվայում, թաղված է Երևանում:
Կենսագրությանը մանրամասն ծանոթանալու համար այցելեք...
